P08 Parabellum –pistolet samopowtarzalny
konstrukcji niemieckiej z okresu przed I wojną światową.
Luger od nazwiska konstruktora. W armii niemieckiej zastąpiłReichsrevolver M1879. Nazwa pochodzi od łacińskich słów „para bellum” – przygotowuj wojnę.
Historia[edytuj][]
U schyłku XIX wieku niemiecki konstruktor Hugo Borchardt skonstruował pistolet samopowtarzalny, działający na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Miał on zamek typu zbliżonego do tych stosowanych w karabinach maszynowych Maxima. Zasilany był z magazynka umieszczonego w chwycie. Broń została przyjęta do produkcji w firmie L. LOWE w Berlinie. Wyprodukowano tylko 3000 sztuk pistoletu Borchardt C93. Broń nie znalazła zbyt wielu nabywców z powodu dużych wymiarów i ciężaru. Mechanicznie działała jednak dobrze i z tego powodu przekonstruowaniem jej zajął sięGeorg Luger. W rezultacie prac powstała broń łącząca niewielkie – jak na owe czasy – wymiary z pewnością działania.
W 1899 roku rozpoczęto jego produkcję w zakładach Deutsche Waffen- und Munitions Fabriken AG (DWM) w Karlsruhe. Początkowo był to pistolet kalibru 7,65 mm, strzelający amunicją7,65 mm Parabellum. Został on przyjęty na uzbrojenie armii szwajcarskiej. W 1906 roku powstały wersje kalibru 9 mm na nabój 9 x 19 mm Parabellum. W dalszym ciągu trwała modernizacja konstrukcji pistoletu. Zaowocowała ona przyjęciem go w 1908 roku na uzbrojenie armii cesarskich Niemiec.
Służba[edytuj][]
Pistolet P08 stał się z czasem najpopularniejszym typem broni krótkiej w armii niemieckiej pod oficjalną nazwą
Pistole 08. Stało się to pomimo oczywistych wad broni: drogiej i pracochłonnej produkcji, wrażliwości na zanieczyszczenia i jakość amunicji oraz skomplikowanej budowy. W ciągu 30 lat wyprodukowano ponad 2 000 000 egzemplarzy. Broń była produkowana do 1942 roku. Ogółem armia niemiecka w czasie II wojny światowej posiadała 1 355 000 sztuk broni tego wzoru (stąd stereotypowy wizerunek niemieckiego oficera z Lugerem w ręku).
Różne modele pistoletu Parabellum stały się przedmiotem szerokiego eksportu, wchodząc na wyposażenie wielu armii świata. Najrzadszą jego odmianą są egzemplarze wyprodukowane przez zakłady Heinricha Krieghoffa w ilości 2 900 egzemplarzy dla Luftwaffe, a przeznaczone były dla spadochroniarzy.
Konstrukcja[edytuj][]
Pistolet wz. 1908 jest bronią samopowtarzalną działającą na zasadzie wykorzystania krótkiego odrzutu lufy.
Mechanizm ryglowy typu kolankowo-dźwigniowego. Mechanizm uderzeniowy bijnikowy (igliczny) z oddzielną sprężyną uderzeniową w zamku. Zamek kolankowy, odryglowujący się przez złamanie do góry dźwigni zamkowej jest zapożyczeniem z karabinu maszynowego Maxima. Mechanizm spustowy z przerywaczem umożliwia strzelanie tylko ogniem pojedynczym. Bezpiecznik zapobiegający przypadkowym wystrzałom uniemożliwia jednocześnie cofnięcie zamka po zabezpieczeniu pistoletu. Wyrzutnik sprężynujący znajduje się w kadłubie.
Pistolet zasilany jest z wymiennego magazynka pudełkowego, jednorzędowego o pojemności 8 nabojów, który umieszczony jest w chwycie pistoletu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu.
Pistolet wyposażony jest w stały celownik szczerbinkowy. Ma przycisk do zwalniania magazynka po lewej stronie chwytu, ułatwia to znacznie jego wymianę, zwłaszcza gdy trzeba to zrobić szybko.
Pistolet Lugera, choć długi przy stosunkowo krótkiej lufie, ma bardzo korzystny kąt między lufą, a chwytem powodujący bardzo dogodne ułożenie dłoni, a co za tym idzie celniejsze strzelanie. Ponadto, spust pistoletu przy jego niewielkim kabłąku – co jest poważną wadą uniemożliwiającą strzelanie np. w rękawicach, ma bardzo istotną zaletę umożliwiającą oddanie strzału przy uszkodzeniu sprężyny powrotnej spustu, tj. ma on kształt 2/3 obrączki, co umożliwia oddziaływanie palcem nie tylko w tył (ściąganie spustu), ale i w kierunku lufy, a następnie jego ponowne ściągnięcie i oddanie kolejnego strzału. Pistolet może być rozkładany bez konieczności stosowania przyborów.